آنچه گذشت

نمـــــی نــــویســـــم !

کـــــه کلمـــــات را آلـــــوده نکنــــــم بــــه گنــــاه !!

گنــــاهــــی کــــه از آن مـــــن اســــت !

نمـــــی نـــویســـــم !

تــــا سکـــــوت را بیـــــاموزم !

نمـــــی نـــویســــــم !

تـــــا احســـاســـاتـــم را محبــــوس کنــــم !

تــــــا نخــــوانــــی !

نــــــدانـــــی !!!

کــــه چــــه مـــــی گــــذرد...........

میــــخنــــــدم !

تـــا یــــادم بمــــانـــد !

تــــظاهــــر بهتــــریــــن کــــار اســــت !!!

تـــا یـــــادم نـــــرود !

کـــــه دیگـــــران مـــــرا خنـــــدان مـــی خــــواهنــــد !

تــــا یــــادم بمــــانـــد !

مـــــن !

دیگـــــــر آن آدم ســــابـــق نیستـــــم !

آن زمــــان کـــه لــب بــــه شکــــوه بــــاز کــــردم و گفتــــم :

خستــــه ام !!!

و آن هـــــا یـــک بـــه یــــک رفتنــــد !

خستگـــــی هــــایـــم را تـــاب نیــــاوردنــــد !

و اکنـــــون ایــــن منــــم !

همــــان آدم دلتنگــــ کـــــه دلــــش مــــدام شـــور میــــزند !!!

بگـــــذار ننــــویســــم

گــفــتــی :

عکـــســـهایــم را بــســوزان

امــا نــگــفــتــی

با عکــســهایــی کــه چــشــمانــم گرفــت

و دلـــم ظــاهر کــرد

چـــه کـــنم؟!