آنچه گذشت

 ای مهربان تر از برگ ، در بوسه های باران !

بیداری ستاره در چشم جویباران

آئینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل

لبخند گاهگاهت ، صبحِ ستاره باران

باز آ که در هوایت خاموشی جنونم

فریاد ها بر انگیخت از سنگ کوهساران

ای جویبار جاری ! زین سایه برگ مگریز!

کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

گفتی : " به روزگاری مهری نشسته " گفتم :

بیرون نمی توان کرد " حتّی " به روزگاران

بیگانگی ز حد رفت ، ای آشنا مپرهیز !

زین عاشق پشیمان ، سر خیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند

دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

وین نغمه ی محبت ، بعد از من و تو مانَد

تا در زمانه باقیست آواز باد و باران ..

" محمد رضا شفیعی کدکنی"

دریافت