نمـــــی نــــویســـــم !
نمـــــی نــــویســـــم !
کـــــه کلمـــــات را آلـــــوده نکنــــــم بــــه گنــــاه !!
گنــــاهــــی کــــه از آن مـــــن اســــت !
نمـــــی نـــویســـــم !
تــــا سکـــــوت را بیـــــاموزم !
نمـــــی نـــویســــــم !
تـــــا احســـاســـاتـــم را محبــــوس کنــــم !
تــــــا نخــــوانــــی !
نــــــدانـــــی !!!
کــــه چــــه مـــــی گــــذرد...........
میــــخنــــــدم !
تـــا یــــادم بمــــانـــد !
تــــظاهــــر بهتــــریــــن کــــار اســــت !!!
تـــا یـــــادم نـــــرود !
کـــــه دیگـــــران مـــــرا خنـــــدان مـــی خــــواهنــــد !
تــــا یــــادم بمــــانـــد !
مـــــن !
دیگـــــــر آن آدم ســــابـــق نیستـــــم !
آن زمــــان کـــه لــب بــــه شکــــوه بــــاز کــــردم و گفتــــم :
خستــــه ام !!!
و آن هـــــا یـــک بـــه یــــک رفتنــــد !
خستگـــــی هــــایـــم را تـــاب نیــــاوردنــــد !
و اکنـــــون ایــــن منــــم !
همــــان آدم دلتنگــــ کـــــه دلــــش مــــدام شـــور میــــزند !!!
بگـــــذار ننــــویســــم
گــفــتــی :
عکـــســـهایــم را بــســوزان
امــا نــگــفــتــی
با عکــســهایــی کــه چــشــمانــم گرفــت
و دلـــم ظــاهر کــرد
چـــه کـــنم؟!
حوا ...