آنچه گذشت

قسمتی از وصیت نامه گابریل گارسیا مارس

و این هم خداحافظی یا وصیت نامه

یکی از غول های ادبیات قرن بیستم و برنده جایزه نوبل ادبیات ،

خالق کتاب صد سال تنهایی گابریل گارسیا مارکز ،

به سرطان لنفاوی مبتلا بود و می دانست

عمر زیادی برایش باقی نیست ،

بخوانید چگونه در این نامه کوتاه از جهان

و خوانندگان خود خداحافظی می کند :

اگر پروردگار لحظه ای از یاد می برد

که من آدمکی مردنی بیش نیستم

و فرصتی ولو کوتاه برای زنده بودن به من می داد

از این فرصت به بهترین وجه ممکن استفاده می کردم ؛

به احتمال زیاد هر فکرم را به زبان نمی راندم

اما یقیناً هرچه را می گفتم فکر می کردم ؛

هرچیزی را نه به دلیل قیمت که به دلیل نمادی که بود بها می دادم ؛

کمتر می خوابیدم و بیشتر رویا می بافتم ،

زیرا در ازای هر دقیقه که چشم می بندیم ۶۰ ثانیه نور از دست می دهیم ؛ راه را از همان جایی ادامه می دادم که سایرین متوقف شده بودند

و زمانی از بستر برمی خاستم که سایرین هنوز در خوابند ؛

اگر پروردگار فرصت کوتاهی دیگر به من می بخشید ،

ساده تر لباس می پوشیدم در آفتاب غوطه می خوردم

و نه تنها جسم ، که روحم را نیز در آفتاب عریان می کردم ؛

به همه ثابت می کردم که به دلیل پیر شدن نیست

که دیگر عاشق نمی شوند ،

بلکه زمانی پیر می شوند که دیگر عاشق نمی شوند ؛

به بچه ها بال می دادم اما آنها را تنها می گذاشتم ،

تا خود پرواز را فرا گیرند ؛

به سالمندان می آموختم با سالمند شدن نیست

که مرگ فرا می رسد ،

بلکه با غفلت از زمان حال است.....

02:24:01

2021-03-13
02:23:5002:23:52